[فعل]

رَضِيَ

فعل گذرا

1 راضی شدن راضی بودن، خشنود بودن

1.رَضِيَ اللَّهُ عَنهُم وَرَضوا عَنهُ ذَلِكَ الفَوزُ العَظيمُ.

هم خداوند از آن‌ها خشنود است، و هم آن‌ها از خدا خشنودند؛ این، رستگاری بزرگ است.
2.يَرْضَى مُحَمَّد بِالْحِصَّة الصُّغْرَى.

محمد به سهم کم‌تر راضی است.