1 . رسواکردن
[اسم]

فَضْح

غیرقابل شمارش مذکر

1 رسواکردن

  • 1.فَضْحُ الآخَرِين مِنَ الذُّنُوب الكَبِيرَة.
    رسواکردن دیگران، از گناهان بزرگ است.
  • 2.هَلْ كَشْفُ أَسْرَارِ النَّاسِ لِفَضْحِهِم عَمَلٌ جَيِّد؟
    آیا افشای رازهای مردم برای رسواکردن آن‌ها کار درستی است؟
کلمات نزدیک
دانلود اپلیکیشن آموزشی + دیکشنری رایگان