[ضمیر]

ihm

/iːm/

1 [ضمیر اسامی مذکر و خنثی در حالت داتیو] به او، او را

1.Der Detektiv ist ihm bis zu seinem Haus gefolgt.

1. کارآگاه او را تا خانه‌اش دنبال کرد.
2.Wegen ihm war ich im Gefängnis.

2. به‌خاطر او من در زندان بودم.