[فعل]

to disobey

/ˌdɪsəˈbeɪ/

فعل گذرا و ناگذر

[گذشته: disobeyed] [گذشته: disobeyed] [گذشته کامل: disobeyed]

مشاهده در دیکشنری تصویری

1 سرپیچی کردن نافرمانی کردن، اطاعت نکردن

معادل ها در دیکشنری فارسی: تخطی کردن تخلف کردن تمرد کردن تمکین نکردن سرپیچیدن سرپیچی کردن سرکشی کردن نافرمانی کردن

مترادف و متضاد obey

1.She disobeyed her parents and went to the party.

1. او از (اوامر) والدینش سرپیچی کرد و به آن مهمانی رفت.
2.the king severely chastised those who disobeyed his orders.

2. آن پادشاه، کسانی [آنهایی] را که از دستوراتش سرپیچی کردند [به دستوراتش اطاعت نکردند]، به شدت مجازات کرد.