[فعل]

knien

/kniːn/

فعل ناگذر

[گذشته: kniete] [گذشته: kniete] [گذشته کامل: gekniet] [فعل کمکی: haben & sein ]

1 زانو زدن

1.Die Decke war so niedrig, dass ich auf dem Boden knien musste.

1. سقف آنقدر پایین بود که من باید روی زمین زانو می‌زدم.
2.Sie kniete vor dem Altar und betete.

2. او در مقابل محراب زانو زد و نیایش کرد.